Salas alcuéntrase na fastera centru-occidental del país y el so territoriu, d'una superficie de
227,11 km², ye de media montaña, tando'l so mayor altor L'Aguión, de 927 metros, y bañáu poles cuenques del ríu Narcea, onde destaca'l so afluyente, el ríu Nonaya. Llenda al Norte con Valdés, Cuideiru y Pravia, al Este con Pravia tamién y con Candamu y Grau, al Sur con Miranda y al Este con Tinéu y Valdés otra vuelta.
Viven nesti conceyu 5.886 persones (2.936 homes y 2.950 muyeres), con una densidá de 26,25 hab/km². La capital, la villa de Salas, ye'l noyu más habitáu con 1.597.
Mientres la Edá Media coesisten tres poderes alministrativos pa lo que ye'l conceyu anguaño: el monasteriu de San Salvador de Curniana, fundáu en 1024 y que pasaría a ser cluniaciense en 1122; el Señoríu de Salas, al otorgar el rei Alfonso VII de Lleón a la familia Lamuño les entidaes de Salas y Lamuño y los cotos de San Salvador y Linares; y el conceyu Salas de Nonaya, concedía la carta puebla pol rei Alfonso X en 1277 (esi mesmu añu firma un documentu d'hermandá en La Espina con otros conceyos asturianos y a partir de 1490 va formar parte del Partíu los Cinco Conceyos xunto a Grau, Valdés, Miranda y Pravia dientro la Xunta Xeneral). Esti repartu, con dellos camudamientos y dixebres, va caltenese hasta'l sieglu XIX, momentu cuando asoceden dellos camudamientos territoriales: en 1804 delles parroquies de Grau s'incorporen a Salas (San Antolín de las Dorigas, San Xustu de las Dorigas, San Esteba de las Dorigas y Santolaya de las Dorigas); mientres'l Trieniu Lliberal (1820-1823), la parroquia de La Espina dixébrase pa formar conceyu propiu; en 1827 intégrense los cotos de Curniana, Soutu los Infantes y Ḷḷaviu; y en 1835, la desamortización de Mendizábal favorez que'l monasteriu de Curniana pase al conceyu. Pero va ser en 1929, pol Real Decretu del 5 d'agostu, cuando'l territoriu del conceyu quedará como anguaño al sumase a Pravia les parroquies de Folgueras y Cordoveiru.
Salas nun tien la toponimia tradicional oficializada porque la Xunta Asesora de Toponimia tovía nun escomenzó'l procesu d'estudiu de la mesma.
Esti conceyu tien ventiochu parroquies:
227,11 km², ye de media montaña, tando'l so mayor altor L'Aguión, de 927 metros, y bañáu poles cuenques del ríu Narcea, onde destaca'l so afluyente, el ríu Nonaya. Llenda al Norte con Valdés, Cuideiru y Pravia, al Este con Pravia tamién y con Candamu y Grau, al Sur con Miranda y al Este con Tinéu y Valdés otra vuelta.Viven nesti conceyu 5.886 persones (2.936 homes y 2.950 muyeres), con una densidá de 26,25 hab/km². La capital, la villa de Salas, ye'l noyu más habitáu con 1.597.
Mientres la Edá Media coesisten tres poderes alministrativos pa lo que ye'l conceyu anguaño: el monasteriu de San Salvador de Curniana, fundáu en 1024 y que pasaría a ser cluniaciense en 1122; el Señoríu de Salas, al otorgar el rei Alfonso VII de Lleón a la familia Lamuño les entidaes de Salas y Lamuño y los cotos de San Salvador y Linares; y el conceyu Salas de Nonaya, concedía la carta puebla pol rei Alfonso X en 1277 (esi mesmu añu firma un documentu d'hermandá en La Espina con otros conceyos asturianos y a partir de 1490 va formar parte del Partíu los Cinco Conceyos xunto a Grau, Valdés, Miranda y Pravia dientro la Xunta Xeneral). Esti repartu, con dellos camudamientos y dixebres, va caltenese hasta'l sieglu XIX, momentu cuando asoceden dellos camudamientos territoriales: en 1804 delles parroquies de Grau s'incorporen a Salas (San Antolín de las Dorigas, San Xustu de las Dorigas, San Esteba de las Dorigas y Santolaya de las Dorigas); mientres'l Trieniu Lliberal (1820-1823), la parroquia de La Espina dixébrase pa formar conceyu propiu; en 1827 intégrense los cotos de Curniana, Soutu los Infantes y Ḷḷaviu; y en 1835, la desamortización de Mendizábal favorez que'l monasteriu de Curniana pase al conceyu. Pero va ser en 1929, pol Real Decretu del 5 d'agostu, cuando'l territoriu del conceyu quedará como anguaño al sumase a Pravia les parroquies de Folgueras y Cordoveiru.
Salas nun tien la toponimia tradicional oficializada porque la Xunta Asesora de Toponimia tovía nun escomenzó'l procesu d'estudiu de la mesma.
Esti conceyu tien ventiochu parroquies:
No hay comentarios:
Publicar un comentario